Narodowy Dzień Pamięci „Żołnierzy Wyklętych”

1 marca obchodzimy w Polsce Narodowy Dzień Pamięci "Żołnierzy Wyklętych".

Projekt ustawy złożył w 2010 roku prezydent Lech Kaczyński.

Święto służy oddaniu hołdu "Żołnierzom Wyklętym", czyli tym, którzy po drugiej wojnie światowej, jako żołnierze antykomunistycznego podziemia walczyli o prawo do samostanowienia polskiego społeczeństwa, stawiając opór sowietyzacji Polski i podporządkowania kraju Związkowi Radzieckiemu. Jak uzasadniał prezydent Lech Kaczyński „Narodowy Dzień Pamięci Żołnierzy Wyklętych ma być wyrazem hołdu dla żołnierzy drugiej konspiracji za świadectwo męstwa, niezłomnej postawy patriotycznej i przywiązania do tradycji niepodległościowych, za krew przelaną w obronie Ojczyzny”.

Pod nazwą "Żołnierze Wyklęci" kryje się wiele tysięcy osób zrzeszonych w różnych organizacjach jak: Armia Krajowa Obywatelska, Narodowe Siły Zbrojne po 1944 roku, czy Wolność i Niezawisłość.

Święto jest obchodzone symbolicznie 1 marca, w rocznicę stracenia strzałem w tył głowy przez funkcjonariuszy Urzędu Bezpieczeństwa kilku członków kierownictwa IV Komendy Zrzeszenia "Wolność i Niezawisłość". 63 lata temu, 1 marca 1951 roku w więzieniu na Rakowieckiej w Warszawie ponieśli śmierć: płk Łukasz Ciepliński, ppłk Adam Lazarowicz, mjr Józef Rzepka, mjr Franciszek Błażej, mjr Józef Batory, kpt. Karol Chmiel i płk Mieczysław Kawalec. Stanowili oni ostatnie kierownictwo ostatniej ogólnopolskiej organizacji kontynuującej od 1945 r. tradycję AK. Aresztowano ich w czasie od listopada 1947 do lutego 1948 r.

Narodowy Dzień Pamięci „Żołnierzy Wyklętych” to moment pamięci o polskich patriotach, o tych członkach elity naszego narodu, dla których koniec II wojny światowej nie był końcem zmagań z agresorem, ale oznaczał dalszą nierówną walkę. Walkę, o czym powinniśmy pamiętać, o prawdziwą niepodległość, o godność Polaków, w końcu o elementarną sprawiedliwość, której nie można było oczekiwać w komunistycznym systemie.

Poniżej przedstawiamy fragmenty grypsów płk. Łukasza Cieplińskiego, które nie tylko stanowią testament ideowy płk. Cieplińskiego, ale zyskały już miano świadectwa i testamentu Polski Walczącej, urastając do symbolu krzyku całego pokolenia mordowanego przez instytucje komunistycznego państwa.

„Kochaj Polskę i miej Jej dobro na uwadze zawsze. Ona musi zająć w świecie właściwe miejsce i uzyskać dobrobyt oraz szczęście wszystkich obywateli. […] Musisz kształcić swój umysł, zdobyć szerokie wiadomości. Ucz się pilnie. Wyjedź na studia zagranicę /Ameryka, Anglia Holandia lub Belgia/. Staraj się tam zapoznać z bieżącymi problemami życia naukowego, gospodarczego, społecznego, kulturalnego i politycznego. Pamiętaj że musisz wrócić do kraju z wiadomościami pozytywnymi i gruntownymi. Co szlachetne i wielkie – przyjmuj, co płytkie i nikczemne – odrzucaj.”           
(07.01.1951)  

„Odbiorą mi tylko życie. A to nie najważniejsze. Cieszę się, że będę zamordowany jako katolik za wiarę świętą jako Polak za Polskę niepodległą i szczęśliwą. Jako człowiek za prawdę i sprawiedliwość. Wierzę dziś bardziej niż kiedykolwiek, że Idea chrystusowa zwycięży i Polska niepodległość odzyska a pohańbiona godność ludzka zostanie przywrócona. To moja wiara i moje wielkie szczęście. Gdybyś odnalazł moją mogiłę, to na niej możesz te słowa napisać. Żegnaj mój ukochany. Całuję i do serca tulę. Błogosławię i Królowej Polski oddaję. Ojciec.” (20.01.1951)

Na podstawie: Elżbieta Jakimek-Zapart, Nie mogłem inaczej żyć... Grypsy Łukasza Cieplińskiego z celi śmierci, Kraków (II wydanie 2008)
 

Broszura - Pułkownik Łukasz Ciepliński

(pobrano ze strony www.pamiec.pl)